Dichtbij
Afgelopen Maart reisden Carine en ik voor de 6e keer samen naar Brazilië. Al sinds onze eerste bezoek eind 2018 heeft Brazilië een wel heel bijzondere plek in mijn hart en in de jaren daarna is het een tweede thuis geworden. Als ‘kouwe Hollander’ is het leven in Brazilië echt een warm bad en ik ben echt zwaar verliefd op de kleurrijke, lieve en open mensen. Oja en natuurlijk op het eten!
Na elke trip is het weer wennen om weer terug in Nederland te zijn. Ik denk met toch wel wat heimwee terug naar de cocktails op het strand, naar de feesten, de live muziek en het heerlijke weer.
Maar deze reis was om een aantal redenen wel heel speciaal. Niet alleen was het de allereerste verre reis samen met onze lieve Elis en de eerste keer dat Carine’s familie en vrienden haar zouden zien, we hadden ook wat andere bijzondere bagage: Carine sleepte haar trouwjurk mee en ik een pak. We gingen namelijk zelf op 28 Maart trouwen in Praia do Rosa. Daarover later meer!
Eén van de meest memorabele ervaringen deze trip is dat we mijn zus Kim en een aantal vrienden die ik al héél lang ken mochten verwelkomen in de plaats die ons zo dierbaar is. Waaronder die twee leukerds hier beneden. Dat zijn Robbin en Luuk. En zeggen dat ik ze al een tijdje ken, zou een understatement zijn. Luuk ken ik al meer dan 20 jaar en Robbin niet veel minder lang. De lovestory van deze twee is misschien nog wel mooier dan die van onszelf. Robbin en Luuk waren toen, zo’n beetje twee decennia geleden, een koppel. Maar je weet hoe het gaat in het leven: Soms zijn dingen niet meant to be. Ze gingen uit elkaar en verder met hun eigen levens. Maar wat bleek? Ze waren toch echt elkaars ‘lobsters’ en een paar jaar geleden vonden ze elkaar weer terug. Sindsdien zijn ze onafscheidelijk en het was dan ook echt een geweldig gevoel om ze als gast te hebben op onze bruiloft.
Ik had een camera mee en nodigde ze uit voor een loveshoot op het strand bij zonsopkomst. We zijn normaal gesproken allemaal niet zulke vroege vogels, maar met een paar koppen koffie kom je een heel eind. We slenterden wat over het strand, klommen op wat rotsen, kletsten lekker bij en voordat ik het weet stond er een fotoserie op mijn geheugenkaarten waar ik enorm blij van word. Dat mijn camera tijdens de laatste shots net teveel water over zich heen had gekregen en daarna min of meer overleed, dat is een bijzaak.
Geniet lekker mee!
