De kat van Marieke en Max vleide zich vol overgave tegen mijn van katten- en hondengeuren doordrenkte camerakoffer aan. Max dronk nog lekker een kop koffie en ik ook. Ik waande me even in vroegere tijden in hun knusse huis. Want behalve dat ze van elkaar houden, houden Marieke en Max ook enorm van vintage. Met een lichte voorkeur voor de 40’s. Ik kan dat wel waarderen. Maar waar ik niet bepaald strakke dansmoves heb, hebben Marieke en Max die ten overvloed. Ze dansen namelijk veel en graag. Met enige schaamte geef ik toe dat ik de exacte naam van het soort dans vergeten ben. Maar dat doet er verder niet toe.

Max: Kapper van beroep. Maar dat dekt de lading niet echt denk ik. Mischien moet ik barbier zeggen. Relaxte gast met een mooie verzameling aan tattoo’s.
Marieke: Net als ik is zij trouwfotograaf! Dus totaal geen druk voor mij om de bruiloft van een andere fotograaf vast te leggen. Maar ik laat me niet kennen hoor.

Die twee hebben wat te verduren gehad met hun bruiloft. Corona is niet bepaald hun beste vriend geweest. Verplaatsingen qua datum en locatie waren het gevolg. Met als uiteindelijk resultaat: Een knusse bruiloft in de tuin van het huis van Marieke’s ouders. Gezellig samen met een select groepje familie en vrienden. Ik vind zulke intieme bruiloften altijd mooi. Mensen voelen zich voor 100% op hun gemak in zo’n klein groepje. En dan is het toch best wel een eer om daar deel van uit te maken.

Een mooie dag was het. Heel mooi. Samen even niet denken aan corona. Samen geen fuck geven om de regen die af en toe viel. Even helemaal niks, behalve genieten en liefde. Hun geloften aan elkaar waren echt om een brok van in je keel te krijgen. Zo enorm veel liefde tussen die twee. Ik hield mijn ogen nauwelijks droog. Sterk spul hè, die Fisherman’s Friend!