Neem me terug. Liever gisteren dan vandaag. Met enige weemoed denk ik terug aan onze rondreis door Puerto Rico in 2018. Het is niet elke dag dat je de halve planeet rond reist om een conferentie te bezoeken. Toch was dat de aanvankelijke reden dat we richting het Caribisch gebied vlogen. Twee dagen lang met een intiem gezelschap geïnspireerd worden door de beste trouwfotografen die er rond lopen. Dat was de Fearless Conference in een notendop. Niet alleen een mooie ervaring voor onszelf, maar ook nog eens een hele nuttige. Puerto Rico was namelijk niet lang ervoor hard getroffen door orkaan Katrina. Alle inkomsten uit de conferentie werden geschonken aan goede doelen die Puerto Rico hielpen er weer bovenop te komen. Carine wist van niks aanvankelijk. Ons toegangsbewijs had ik achter haar rug om voor ons allebei gekocht. Ja dan dan moet je wel hè? Maar, zoals verwacht sputterde Carine niet bijzonder hard tegen en een paar maanden laten vlogen we met een koffer vol korte broeken en t-shirts de zon achterna.
Regelmatig zie ik op Social Media van die vragenlijsten voorbij komen en één van vragen die ik vaker zie, is ‘Strand of bergen?’. Nu vind ik bergen prachtig. Adembenemend. Maar als je me vraagt waar ik me prettiger en gelukkiger voel, dan is dat wel op het strand. Het golvende water heeft een rustgevend effect op me, en kan me héél goed vinden in de laid-back cultuur die strandgebieden vaak met zich meebrengen. Alles op zijn tijd en vooral geen haast.
We zouden de eerste vijf dagen in hoofdstad San Juan verblijven, maar daarna werd de reis een kwestie van: We zien wel waar de wind ons naartoe brengt. Het werd een reis die me warm maakt als ik eraan denkt. Puerto Rico is een land vol vriendelijke mensen en prachtige stranden. Het is niet moeilijk om je mee te laten slepen in de heerlijk relaxte levensstijl en we genoten dan ook volop van de zon, het eten, de (iets te) vele cocktails en de prachtige omgeving.
Absolute hoogtepunten waren het verblijf in één van de laatste AirBnB’s met een naam die me meteen al aansprak: The Lair of the Octopus. Allerliefste gastvrouw en -heer Monika en Nathan nodigen ons uit om samen met hun lieve gezinnetje Thanksgiving door te brengen. Ouderwetse gezelligheid ten top! Op onze voorlaatste dag bezochten we de radiotelescoop van Arecibo, bekend niet alleen vanwege de vele wetenschappelijke ontdekkingen, maar ook van Goldeneye. Eén van mijn favoriete Bond-films. Een indrukwekkend instituut, en des te moeilijker was het om te zien het het observatorium vorig jaar instortte. Dat we nog een bezoekje konden brengen voordat het noodlot toesloeg, was mooi meegenomen. Met gepasten tegenzin gingen we naar huis. Maar wat verwacht je ook anders, na al dit moois:
BONUSMATERIAAL
Leuk is dat hè, wanneer je na het einde van een film of een computerspel nog iets van bonusmateriaal krijgt. Een leuke verrassing waar je niet op gerekend is. Als stelt het niet eens zo enorm veel voor, toch is het leuk om te krijgen.
Ons bonusmateriaal: We gingen nog even snel naar New York. Alsof het niks is. Op de weg terug naar huis, hadden we een redelijk lange transfer, en net genoeg tijd om met de tram het centrum in de duiken voor een pretzel (je bent immers wel in New York!), een wandeling en een bak koffie. Het was de definitie van een bliksembezoek, maar het smaakte absoluut wel naar meer. Staat dus op de lijst om nog een keer naartoe te gaan!
